ارزشیابی توصیفی نیازمند عشق ، اندیشه ای نوگرا و قضاوت منصفانه است !
چندی پیش آقای دکتر رزم آرا دبیرِ دبیرخانه کیفی - توصیفی کشور ، در سیمیناری که در شهرستان بوکان برگزار شد ، در خصوص ارزشیابی توصیفی به نکات جالبی اشاره نمودند . یکی از فرمایشات ایشان که به نظرم همه باید به آن توجه کنند این بود که :
آموزش و پرورش متحول نمی شود ، مگر اینکه این تحول را باید ابتدا در خود ایجاد کنیم ، و اول نگرش خودمان را تغیر دهیم . اگر چه شاید مخاطبان مورد نظر دکتر رزم آرا در این جمله ، مسئولان آ.پ و بخصوص معلمین باشد ،اما بنظرم این تغیر نگرش باید شامل تمام مسئولین کشور و حتی خانواده ها هم باشد .
با گذشت این چند سال هنوز خیلی از همکاران و والدین در مقابل ارزشیابی توصیفی مقاومت می کنند و اصراربی جا بر ارزشیابی سنتی دارند ، بدون اینکه دلیل خاصی داشته باشند . البته باید قبول کرد اگر بستر سازی نشه و آموزش کافی داده نشود شاید نتیجه عکس دهد .
اما دکتر بهمن قره داغی که بی تردید نام ایشان با نام ارزرشیابی کیفی – توصیفی پیوند خورده است ، اخیرا در وبلاگ شخصی خود مقایسه ای از هر سه شکل ارزشیابی (کمی - کیفی - توصیف عملکرد ) ، ارائه داده است که من هم آن را در اینجا منعکس میکنم . این مقایسه میتونه یک جواب روشن برای خیلی از دوستان باشه !
آقای دکتر قره داغی این پرسش را مطرح کرده : به عنوان نه یک متخصص، نه یک معلم، نه ....به عنوان پدر یا مادر اگر قرار باشد مدرسه گزارشی از پیشرفت تحصیلی فرزند شما که در پایه چهارم به تحصیل مشغول است، ارائه دهد ، کدام شکل بهتر است؟
محسن
