تنبیه بدنی بر دانش آموزان آثار جبران ناپذیری خواهد داشت.
متن زیر خاطرات یکی از دوستان از تنبیه بدنی در مدرسه است که پس از گذشت سالها هنوز فراموش نکرده است.
متن گویای همه چیز است.
✍ طاهر قاسمی
ترجمە از کوردی: جمال شمسی
هرازچند گاهی خبرهایی از تنبیە بدنی در گوشە و کنار ایران بە گوش میرسە. با شنیدن این خبرها بە یاد کتک‌خوردنهای بی‌شماری از دوران مدرسە افتادم کە از میان آنها، یکی را برایتان بازگو میکنم:
پنجم ابتدایی بودم؛ جمعاً ٦ دانش‌آموز کە با پایەهای اول و سوم در یک کلاس بودیم.
آن سال دو معلم داشتیم یکی از آنها "محمد" ... کە بە پایەهای دوم و چهارم درس می‌گفت و دیگری "خالد" کە هنوزم نفهمیدیم اسم فامیلیش چی بود، معلم پایەهای اول، سوم و پنجم بود. یە دیونە بە تمام معنا بود.
اگرچە من از همکلاسیهایم زرنگ‌تر بودم اما خیلی کم پیش می‌اومد کە همراە بقیە کتک نخورم، کتک‌زدن‌هایی در اوج بی‌رحمی؛ چوبی کلفت، دستتو بالا بگیر، نە یکی، نە دوتا و نە سەتا...
